در حال بارگذاری...
ورود به سامانه
مرا به خاطر بسپار
کلمه عبور را فراموش کردهاید؟
مرورگر شما قدیمی است. لطفا آن را بروز نمایید.
بروز رسانی مرورگر
Toggle navigation
معرفی
فضا ها و امکانات
دستاورد ها
ساختار مدرسه
آیین نامه ها و مقررات
آیین نامه اجرایی مدرسه
اولیاء مدرسه
مدیریت
کادر اداری و اجرایی
کادر آموزشی و علمی
شرح وظایف
پیش ثبت نام
دعوت به همکاری
معرفی
فضا ها و امکانات
دستاورد ها
ساختار مدرسه
آیین نامه ها و مقررات
آیین نامه اجرایی مدرسه
اولیاء مدرسه
مدیریت
کادر اداری و اجرایی
کادر آموزشی و علمی
شرح وظایف
پیش ثبت نام
دعوت به همکاری
4
آبان
1397
منظومه شمسی
مولف:
آروین پیشکاری
/ دسته: دسته بندی نشده / رتبه دهید:
منظومهٔ شمسی یا سامانهٔ خورشیدی سامانهای دربرگیرندهٔ یک ستاره به نام خورشید و شماری اجرام آسمانی دیگر است که در مدارهایی مستقیم یا غیر مستقیم پیرامون آن میگردند. منظومه شمسی از انفجار یک ابرنواختر و فروریزش یک ابر مولکولی چرخان پدید آمد و چبود (هویت) آن در دوران رنسانس (نوزایی) و با مشاهدات افرادی از جمله گالیلئو گالیله دوباره مطرح و شواهد انکارناپذیر آن بر پایهٔ محاسبات او ارائهشد. این سامانه در بازوی شکارچی، کهکشان راه شیری واقعشده و ۲۶٬۰۰۰ سال نوری از مرکز کهکشانی فاصله، و در کنارهٔ کهکشان قرار دارد. خورشید بیش از ۹۹٫۸ درصد جرم منظومه شمسی را شامل میشود و سرچشمهٔ انرژی بسیار از جمله انرژی گرما و نور است. این ستاره یک ستارهٔ نوع جی رشته اصلی و عضوی از تودهٔ ستارگان نخستین است. مانایی منظومه شمسی به مانایی خورشید وابستهاست. منظومه شمسی دارای هشت سیاره (تیر، ناهید، زمین، بهرام (مریخ)، هرمز (مشتری)، کیوان (زحل)، اورانوس و نپتون) و پنج سیارهٔ کوتولهٔ تاکنون شناختهشده (سرس، پلوتو، هائومیا، ماکیماکی و اریس) است. چهار سیارهٔ نخست، سیارات درونی یا زمینسان هستند و بیشتر از سنگ ساخته شدهاند و از چهار سیارهٔ دیگر مشتری و کیوان سیارات بیرونی یا غولهای گازی هستند و بیشتر از گازهای هیدروژن و هلیوم ساخته شدهاند و اورانوس و نپتون غولهای یخی هستند. علاوه بر این اجرام، منظومه شمسی دربرگیرندهٔ اجرام دیگری از جمله ماهها، سیارکها، شهابوارها، شهابها، شهابسنگها و دنبالهدارهاست. منظومه شمسی همچنین دارای مناطق خاصی از جمله کمربند سیارکها، کمربند کویپر و دیسک پراکنده (سامانه خورشیدی) است. مادهای رقیق و فشرده بهنام محیط میانسیارهای در فاصلهٔ میان سیارات و اجسام دیگر وجود دارد. اجزای سازندهٔ محیط میانسیارهای را هیدروژن خنثی و غیر یونیزهشده، گاز پلاسما، پرتوهای کیهانی و ذرات گرد و غبار تشکیل میدهند. در واقع این پنداشت که فضا یک خلأ کامل است، نادرست است و مواد محیط میانسیارهای در فضا وجود دارد. سدنا ۹۰۳۷۷ دورترین جسم کشفشده در منظومه شمسیاست که اوج آن ۱۰۰۰ واحد نجومی است و تناوب مداری آن ۱۰٬۵۰۰ سال به طول میانجامد. ابری کرویشکل و بزرگ به نام ابر اورت منظومه شمسی را دربرگرفته که دامنهٔ آن از ۲٬۰۰۰ تا ۵٬۰۰۰ واحد نجومی دورتر از خورشید آغاز میشود و به گستردگی ۵۰٬۰۰۰ تا ۱۰۰٬۰۰۰ واحد نجومی دورتر از خورشید ادامه مییابد. گسترش مرزهای منظومه شمسی تا جاییاست که دیگر تحت تأثیر خورشید (نفوذ نور خورشید، گرانش خورشیدی، میدان مغناطیسی خورشید و بادهای خورشیدی) نیست. هلیوپاز مرز میان محیط میانسیارهای و فضای میانستارهای است. هلیوپاز به عنوان مرز بیرونی منظومه شمسی در نظر گرفته شده و برآورد میشود که میان ۱۱۰ تا ۱۷۰ واحد نجومی از خورشید دورتر است.
[ اطلاعات بیشتر ...]
تعداد مشاهده (217) نظرات (0)
نظرات کاربران درباره مقاله "منظومه شمسی "
نظرتان را بیان کنید
نام:
پست الکترونیکی:
نظر:
کد بالا را در محل مربوطه وارد نمایید
ارسال